عراق ۲۵ سال جنگ، اشغال، مرگ، خرابی و ویرانی-بخش دوم

عراق ۲۵ سال جنگ، اشغال، مرگ، خرابی و ویرانی
بخش دوم

اشغال عراق و شکل گیری جنبش اپوزیسیون
بلافاصله بعد از تجاوز و اشغال عراق توسط امپریالیست های آمریکایی و بریتانیایی، جنبش اپوزیسیون علیه اشغالگران شکل گرفت. نظامیان سابق وابسته به ارتش عراق، با حمایت گسترده توده مردم، جنبش چریکی پرقدرتی را به راه انداختند. جنبشی که در تداوم خود به شورش عمومی علیه اشغالگران تبدیل گردید. طبق آمار وزارت دفاع آمریکا (مورخ ماه ژوئن ۲۰۰۷)، اپوزیسیون مسلح علیه اشغالگران، روزانه به طور متوسط ۱۸۵ عملیات نظامی علیه آنان انجام می داد. اتومبیل های بمب گذاری شده و حملات انتحاری بخش کوچکی از این عملیات ها را تشکیل می دهند. بنابه گزارش ارتش آمریکا، ۹۰ درصد حملات انتحاری در عراق توسط جنگجویان خارجی وابسته به القاعده صورت گرفته است. در آن زمان تعداد پرسنل امنیتی ارتش عراق بالغ بر ۳۳۰ هزار نفر بود. این رقم در ماه مارس ۲۰۱۱ به ۶۷۰ هزار تن افزایش یافت. ارتش آمریکا از نیروهای عراقی به عنوان واحدهای ضربت در نبرد علیه رزمندگان وابسته به جبهه مقاومت استفاده می کرد. به همین خاطر نیروهای امنیتی عراقی، به طور دائم هدف آتش چریکهای رزمنده و وطن پرست جبهه مقاومت مسلحانه علیه اشغالگران قرار گرفته و می گیرند.

در سال ۲۰۰۸: ۱۵۷۸۰۰ نظامی آمریکایی، بیش از ۱۵۰ هزار مزدور استخدامی وابسته به ارتش آمریکا، ۴۱ هزار پرسنل «پلیس ملی» (سابقا وابسته به جوخه های مرگ) و ۱۴۴ هزار پرسنل امنیتی وابسته به نهادهای مختلف محافظت، در جنگ و مهار اپوزیسیون توده ای شرکت داشتند.

آمریکائیان بعنوان مسئول اصلی جنگ داخلی و برادرکشی در عراق
در ماه جولای ۲۰۰۳، زمانی که پل برمر دیپلمات آمریکایی دولت موقت عراق را تشکیل داد، افراد انتخاب شده نه بر مبنای هویت عراقی بلکه به خاطر تعلقات قومی و مذهبی برگزیده شدند. به عبارت بهتر، در کنار نام هر فرد، مذهب و نژاد وی نیز مشخص شده بود. بدین ترتیب هویت عراقی از لغتنامه اشغالگران بکلی پاک گردید. به دیگر سخن، بجای تشکیل دادن دولتی بر اساس حقوق و امتیازات مشابه و برابر برای تمام شهروندان، شهروندان سنی مذهب آگاهانه و عمدا به حاشیه جامعه رانده و عملا منزوی گردیدند. دولت موقت متشکل از گروه های شیعه مذهب و کردها، رفتار خشن و غیربرادرانه ای را در قبال شهرندان سنی مذهب اتخاذ نمود. بدین ترتیب، جنگ داخلی، جنگ مذاهب و برادرکشی عملا و عمدا توسط اشغالگران آمریکایی طراحی و به عمل درآمد.

اشغالگران: طراح جنگ کثیف داخلی
زمانی که ارتش های اشغالگر آمریکایی و بریتانیایی در برابر حملات بی وقفه رزمندگان جبهه مقاومت مسلحانه عراق عاجز و ناتوان ماندند، چاره ای جز تغییر بنیادین تاکتیک های جنگی خود نداشتند. تنها راه، تغییر تاکتیک های جنگی و استفاده از تجارب گذشته بود: «چریک در مقابل چریک، تروریسم در جواب به تروریسم. ما می بایست مردم عراق را در جو خشونت، خفقان و سرکوب گسترده و سراسری غرق کرده و آنها را برای تسلیم شدن در مقابل ارتش های مان مجبور می ساختیم».

بلافاصله بعد از این تغییر تاکتیکی، گزارش ها و دستورالعمل های محرمانه بسیاری در خصوص استفاده از جوخه های مرگ و تصفیه نژادی تهیه گردید. همزمان رسانه های خبری وابسته به امپریالیست های آمریکایی ـ بریتانیایی نیز بحث حول «خشونت های فرقه ای و نژادی» را آغاز نمودند. شاید بخش کوچکی از خشونت های روزانه، خودبخودی بودند. اما بخش اعظم خشونت های عنان گسیخته و خونین ـ مطابق اسناد و گزارش های منتشره ـ ریشه در طرح ها و برنامه های تدوین شده (دسامبر ۲۰۰۳) توسط کارشناسان و مستشاران آمریکایی داشت.

در تداوم همین سیاست، کمپانی امنیتی آمریکایی Blackwater USA اقدام به استخدام هزاران مزدور شیلیایی، پروئی، آرژانتینی، کلمبیایی و گواتمالایی نمود. در این کشورها، امپریالیسم تجربه غنی و فراوانی در خصوص جنگ های خونین و کثیف داخلی دارد. از سوی دیگر نظامیان اشغالگر به لطف حضور چندین ساله در عراق، نیروهای جاش بسیاری را شناسایی و به خدمت گرفته بودند، (در کردستان جاسوسان را جاش لقب داده اند). هدف نهایی از راه اندازی جنگ کثیف و خونین داخلی، نه شناسایی رزمندگان واقعی جنبش مقاومت مسلحانه، دستگیری و از پای درآوردن آنها، بلکه قطع رابطه تنگاتنگ و ارگانیک توده مردم با آنها بود. به عبارت بهتر، هدف استراتژی تروریسم دولتی، قطع ارتباط بین توده مردم و اپوزیسیون برای درهم شکستن حمایت توده ای از رزمندگان مسلح جبهه مقاومت علیه اشغالگران بود.

بدنبال این سیاست جنایتکارانه، در فاصله زمانی ۲۰۰۷ ـ ۲۰۰۵، ده ها هزار عراقی به خون تپیدند. بخش مهمی از آنها توسط مزدوران وابسته به جوخه های مرگ دستگیر و بعد از مدتی، سحرگاهان اجساد شکنجه و مثله شده شان در کوچه و خیابان های شهر بغداد رها و یا در سواحل رودخانه های دجله و فرات یافت می شد.
در گرماگرم جنگ خونین و کثیف داخلی، روزانه به طور متوسط بین ۵۰ تا ۱۸۰ جسد در کوچه های بغداد رها می شد.

«خروج» اشغالگر آمریکایی از عراق
در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۱، اوباما رئیس جمهور آمریکا، خروج آخرین گروه از نظامیان کشورش را از عراق اعلام داشت. اپوزیسیون عراق در این «خروج» سهم مهمی داشت. با این وجود، تصمیم به «ترک» عراق به معنای پایان اشغال این کشور نبود. در این خصوص باید توضیح داد که هم اکنون امپریالیسم آمریکا در عراق حضور ریشه دار و عمیقی دارد. بزرگترین سفارتخانه این کشور در بغداد واقع شده است. در این سفارتخانه بیش از ۱۶ هزار شهروند آمریکایی انجام وظیفه می نمایند. افزون بر این در تمام وزارتخانه ها و ادارات مهم عراق، «مشاورین» آمریکایی حضور فعال و مهمی دارند.

اپوزیسیون مسالمت آمیز بخش مهمی از جامعه
بعد از اشغال عراق توسط امپریالیست های آمریکایی و بریتانیایی، در کنار اپوزیسیون پرقدرت مسلحانه، اعتراضات توده ای بی وقفه و جنبش کارگری قوی علیه سیاست های ضدخلقی اشغالگران و جاش های عراقی دست نشانده شکل گرفت. در مقابل اعتراضات و اعتصابات کارگری، مقامات دست نشانده متشکل در دولت موقت، به سرکوب خشن، دستگیری های وسیع و زندان متوسل شدند. هم اکنون، سندیکاهای مستقل کارگران و حقوق بگیران ممنوع و کارگران از حق اعتصاب و مذاکره با مقامات مسئول در خصوص بهبود شرایط کاری و معیشتی محروم می باشند. برای مهار و درهم شکستن جنبش اعتراضی توده ای و کارگری، در شرایط فعلی، ۴۴ درصد بودجه رژیم دست نشانده به بخش «امنیتی» اختصاص یافته است. همزمان در گرمای بیش از ۴۰ درجه شهر بغداد و ۴۳ درجه شهر بصره، شهروندان عراقی تنها ۶ ساعت در روز می توانند از جریان برق استفاده نمایند. برای اطلاع بد نیست اشاره کنیم که هم اکنون ۷۰ درصد از مردم عراق از داشتن آب آشامیدنی محروم بوده و تنها ۲۰ درصد از آنها از خدمات بهداشت و درمان بهره مند می باشند. در شرایط فعلی، دو سوم آب های مصرفی و فاضل آب مستقیما به رودخانه های دجله و فرات ریخته می شوند.

طی سالهای ۲۰۱۳ - ۲۰۱۱، صدها هزار تن از مردم عراق در جنبش اعتراضی سراسری شرکت نمودند. شعارها و مطالبات تظاهرکنندگان عبارت بود از: ابطال مجازات مرگ و اعدام، تقویت شبکه خدمات عمومی دولتی، ممنوع کردن تفکیک افراد بر مبنای تعلقات قومی و مذهبی، قطع و مجازات رشوه خواری و احتکار، مبارزه قاطع علیه هرگونه سکتاریسم و حفظ اتحاد ملی.

هرج و مرج، سرکوب، خفقان و نئولیبرالیسم: رمز موفقیت داعش
بعد از یکسال تظاهرات و اعتراضات توده ای مسالمت آمیز، مقامات رژیم دست نشانده و نوری المالکی نخست وزیر وقت ناتوان از پاسخگویی به مطالبات برحق توده مردم، به سیاست سرکوب خشن و خونین تظاهرکنندگان متوسل شدند. شهرهای بسیاری مورد حمله و بمباران هوایی نیروهای ارتش و نیروهای مسلح بسیج قرار گرفتند. در چنین اوضاع و احوالی بود که اسلام گرایان سنی مذهب افراطی جدایی طلب از شرایط سرکوب و نارضایتی توده مردم استفاده نمودند. با وجود مرزبندی و مخالفت توده مردم با هرگونه افراطی گری، در اواخر سال ۲۰۱۲، داعش توانست تعداد نیروهای فعال خود را به ۲۵۰۰ تن افزایش دهد. ترور و خفقان تحمیلی در مناطق تحت کنترل و نفوذ داعش تفاوت چندانی با سیاست های ضدخلقی تحمیلی توسط ارتش و نیروهای امنیتی دولتی و بسیجیان مسلح شیعه مذهب مورد حمایت کشورهای خارجی، بویژه رژیم دیکتاتوری - مذهبی حاکم برایران ندارد. در شرایط کنونی، امپریالیست های غربی از قبیل ایالات متحده آمریکا، بریتانیا ، دیگر شرکاء، کشورهای حاشیه خلیج فارس از قبیل عربستان سعودی، قطر،رژیم جمهوری اسلامی ایران و ترکیه در کارزار سیاسی ـ نظامی عراق فعال هستند.

هم اکنون، توده های مردم عراق بین پتک و سندان گرفتار آمده اند. بنابه گزارش اخیر کمیساریای عالی پناهندگان، در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۵، حداقل ۴ میلیون تن از شهروندان این کشور از خانه وکاشانه خود کوچ کرده ، به عنوان پناهنده و آواره جنگی ناچار به سکونت در مناطق دیگر عراق گردیده اند.

بحران انسانی گسترده در سرزمین فراموش شده
در سال ۲۰۱۵، بخاطر نبود بودجه و امکانات مالی، سازمان ملل متحد بخش مهمی از برنامه های بهداشتی و درمانی خود در عراق را نیمه تمام و یا بکلی متوقف ساخت. در سال ۲۰۱۴، این سازمان برای فائق آمدن به بحران انسانی و حل مشکل بهداشت و درمان در عراق، نیازمند ۶۰ میلیارد دلار بود. بدنبال فراخوان مالی جهانی، این سازمان تنها موفق به جمع آوری ۵/۱ میلیارد دلار گردید.

همزمان سازمان بهداشت جهانی نیز بخاطر مشکل مالی، ناچار به تعطیل نمودن بیش از ۱۸۴ مرکز درمانی در عراق گردید. هم اکنون پناهندگان و آوارگان جنگی از هرگونه خدمات اولیه بهداشتی، درمانی، غذایی و همچنین سرویس واکسیناسیون محروم هستند. بنابه گزارش مشترک کمیساریای عالی پناهندگان و سازمان بهداشت جهانی (واحدهای عراق)، در عراق فعلی، حداقل ۸ میلیون تن (نزدیک به ۱/۴ جمعیت این کشور) به طور روزانه نیازمند کمک های انسانی اولیه می باشند. در مقایسه با آخرین آمار ـ ماه مارس ۲۰۱۵ ـ (قبل از قطع برنامه بهداشت و درمان سازمان ملل متحد)، در طی بیش از یکسال ۳ میلیون تن به تعداد نیازمندان کمک های انسانی اولیه افزوده شده است.

سال ۲۰۱۵: مقاومت قهرمانانه مردم عراق در مقابل سیاست ترور و خفقان تحمیلی داعش و رژیم دست نشانده
با وجود سیاست سرکوب و خفقان تحمیلی توسط داعش در مناطق تحت کنترل و نفوذ خود، شهروندان عراقی همچنان به مخالفت و مبارزه خود علیه جنایتکاران بنیادگرای اسلامی ادامه می دهند. همزمان اعتراضات توده ای سراسری که از ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۵ آغاز گردید، در ۷ اوت به اوج خود رسید. در این روز، تنها در شهر بغداد نزدیک به نیم میلیون تن از توده های گرسنه و محروم به خیابان ها آمده و علیه رژیم دست نشانده و وابسته به امپریالیسم و ارتجاع منطقه دست به تظاهرات گسترده زدند. هم زمان صدها هزار تن نیز در شهرهای شیعه مذهب جنوب به راه پیمایی پرداختند. شعار تظاهرکنندگان در تمام شهرها عبارت بود از: نه شیعه نه سنی، لائیسیته ـ رژیم مذهبی ما را فریب داد ـ مرکز تصمیم گیری، نه واشینگتن، نه جده، نه تهران بلکه بغداد.
ماهیت شعارها و مطالبات به خوبی سطح آگاهی سیاسی توده های مردم را نشان می دهند. در طول این تظاهرات توده مردم خواهان پایان دادن به جو ناامنی، فقر و فلاکت و عدم احترام به حقوق پایه ای توسط رژیم دست نشانده و سکتاریست گردیدند.

عراق: بیرون راندن امپریالیست های غربی و کشورهای منطقه
هم اکنون اقدامات و ابتکارات مختلفی در درون جامعه مدنی عراق و همچنین جنبش اپوزیسیون سابق برای حل اختلافات و مشاجرات ملی از مجرای مسالمت آمیز و گفتگو و مذاکره در جریان است. البته تمام این تلاش ها برای نشستن و گفتگو دور یک میز یکی بعد از دیگری توسط رژیم دست نشانده و مشاوران و مستشاران خارجی به کجراه کشانده می شوند. به عبارت بهتر عوامل رژیم عملا چوب لای چرخ تمام این نوع ابتکارات می گذارند.
هم اکنون فروش اسلحه و مهمات نظامی در بازار آزاد در حال افزایش نجومی است. جهان غرب در حال تدارک و سازماندهی عملیات نظامی جدید زمینی و هوایی علیه داعش در شهرهای عراق و سوریه می باشد. این اقدام در عمل از یک سوی موجب پیوستن جوانان ناآگاه و ناراضی بسیار به صفوف داعش گردیده و از سوی دیگر به بالا رفتن ریسک عملیات تروریستی داعش در اروپا و آمریکا خواهد انجامید. در حالیکه تنها توده مردم و جریانات و سازمان های اپوزیسیون واقعی می توانند مقاومت و جنگ واقعی علیه داعش را در عراق به پیش برده و به حضور تمام جریانات بنیادگرا و فاشیست اسلامی در این کشور پایان دهند.

عراق باستانی همچنان زنده است. در طی ۲۵ سال گذشته، جنبش مقاومت مسلحانه و حرکت های اعتراضی توده ای هیچگاه متوقف نشده است. مردم عراق خواهان کنترل و بدست گرفتن ثروت ملی خود ـ نفت و گاز ـ و اختصاص دادن درآمدهای نفتی به رشد و توسعه جامعه می باشند. مردم این کشور خواهان یک اقتصاد عادلانه و مردمی و جامعه ای آرام، سالم و شکوفا هستند.

درزیر لحظه پرتاب لنگه کفش به جورج بوش در عراق را ملاحظه خواهید کرد.