افغانستان
بن بست جنگ تجاوزگرانه و برنامه خروج قبل از موعد

این روزها برای امپریالیسم امریکا و متحدانش، جنگ ۱۱ ساله افغانستان به بن بست واقعی خود رسیده است. با وجود تشکیل ائتلاف نظامی بین المللی متشکل از ۱۳۰ هزار نظامی (که بخش اعظم آن را مزدوران و جایزه بگیران تشکیل می دهند) تحت فرماندهی پیمان آتلانتیک شمالی ـ ناتو، نیروهای اشغالگر خارجی قادر به درهم شکستن مقاومت نیروهای پارتیزان افغانستان نیستند.

هدف لشکرکشی به افغانستان: دستگیری بن لادن که متهم به برنامه ریزی سوء قصدهای ۱۱ سپتامبر است، اعلام شده بود. با وجود توافقات موسوم به «توافقات بن» در سال ۲۰۰۱ و تشکیل حکومت جدید به رهبری حمید کرزای (نام کامل حکومت نامبرده متشکل از ۲۲ اسم دیگر می باشد)، جنگ خونین در این کشور همچنان ادامه دارد. هم اکنون افغانستان بیش از پیش در کنترل جنگ سالاران و اهداف مزدورانه و ارتجاعی آنها می باشد. توده مردم در فقر و فلاکت مطلق بسر برده و تعداد پناهندگان و آوارگان جنگی به میلیون ها تن بالغ می گردد. برای اطلاع بد نیست یادآور شویم که بر طبق آمار کمیساریای عالی پناهندگان، هم اکنون بیش از ۳/۶ میلیون افغانی در کشورهای مختلف به عنوان پناهنده و مهاجر زندگی می کنند. از این تعداد ۲/۷ میلیون نفر تنها در دو کشور همسایه (ایران و پاکستان) سکونت دارند. امروزه در افغانستان هیچ محدوده جغرافیایی امنی وجود ندارد. حمید کرزای پشتون، در گذشته مشاور یک کمپانی کالیفرنیایی بود. این کمپانی و شخص حمید کرزای در دوره حاکمیت نیروهای طالبان، با آنها بر سر احداث لوله انتقال گاز دیدار و گفتگو کرده بودند. حمید کرزای پست ریاست جمهوری خود را مدیون خلیل زاد زلمای (امریکایی افغانی الاصل، نئو محافظه کار و دیپلمات) می باشد.

ناتو تعداد کشته شدگان ائتلاف نظامی بین المللی در افغانستان را ۳۱۰۰ تن اعلام نموده است. بیش از ۲۱۰۰ تن از این قربانیان، امریکایی می باشند. همین منبع تعداد زخمی های امریکایی را ۱۷۶۰۰ تن اعلام داشته است. این ارقام به هیچ وجه آمار واقعی نمی باشند. امپریالیسم امریکا همیشه رقم واقعی قربانیان و زخمی ها را از توده مردم این کشورو جهانیان پنهان می دارد. هر چند که بعد از گذشت مدت زمانی، ارقام واقعی از پرده برون می افتند. در این میان بد نیست بدانیم که انجمن ها و سازمان های رزمندگان سابق و بویژه Department Of Veterans Affairs تعداد قربانیان امریکایی در طول جنگ اشغالگرانه عراق را ۲۳ بار بیشتر از ارقام رسمی اعلام شده توسط پنتاگون اعلام داشته اند. این سازمان ها تعداد قربانیان در جنگ عراق را ۷۳۸۴۶ نظامی اعلام نموده اند. همین منبع اضافه می کند که ۳۶ درصد نظامیان بازگشته از عراق پرونده ناتوانی جسمی را پر کرده و به ثبت رسانده اند.


مسئولان سیاسی و نظامی کشورهای اشغالگر اکثرا به اعلام و مطالعه آمار و ارقام قربانیان و مجروحان خودی می پردازند و از اعلام تعداد قربانیان افغانی طفره می روند. از دیدگاه آنان، جان مردم زحمتکش و بی دفاع افغان ارزش چندانی ندارد. خبرنگار و صاحب نظر مسائل نظامی Pierre Dortiguier (پیر دورتیگیه) در گزارشی که اخیرا با عنوان «اشغال افغانستان و قربانیان افغان» منتشر ساخته است، در مورد قربانیان افغانی توضیح می دهد: «طبیعی است که منابع من برای محاسبه قربانیان جنگ اشغالگرانه به هیچ وجه به آمار آتش افروزان این کارزار متکی نمی باشد. درک این حقیقت کار چندان دشواری نیست. منبع اصلی من در این خصوص، آمار و گزارشات سازمانهای بشر دوست حاضر در افغانستان می باشد.». پیر دورتیگیه در نوشته خود می افزاید: «در طول ۱۱ سال جنگ اشغالگرانه، نزدیک به ۵/۶ میلیون تن افغان جان خود را از دست داده اند. از این تعداد، ۱/۴ میلیون تن در عملیات جنگی از قبیل بمباران های مناطق مسکونی جنگی و روستاها، به هلاکت رسیده اند. ۴/۲ میلیون تن باقی مانده، قربانی عواقب مستقیم و غیرمستقیم لشکرکشی از قبیل محرومیت های غذایی، درمانی و بهداشتی می باشند. از این تعداد، ۲/۹ میلیون تن را کودکان زیر ۵ سال تشکیل می دهند. بر طبق گزارش مذکور، سالانه ۲۳۷ هزار کودک بخاطر سیاست جنگ افروزی امپریالیست جان خود را از دست می دهند. لازم به توضیح است که حفظ جان نزدیک به ۹۰ درصد از این کودکان به راحتی امکان پذیر است. چرا که عامل اصلی این تلفات انسانی، محرومیت های مختلف ناشی از شرایط جنگی می باشد. بر این ارقام باید ۳/۶ میلیون افغانی آواره را نیز اضافه نمود.»



بخاطر همین شکست و بن بست واقعی است که هم اکنون ایالات متحده و دیگر متحدانش به فکر خروج و ترک قبل از موعد صحنه کارزار افغانستان گرفته اند. سابقا موعد پایان حضور نظامی نیروهای اشغالگر، پایان سال ۲۰۱۴ اعلام شده بود. دبیر کل ناتو، راسموسن، شکست قطعی و بن بست واقعی را در گفتگویی با نشریه گاردین چنین خلاصه می کند: «شکست تلخ، ترک و فرار شرم آور. آنها برای شکست دادن روس ها، پدیده طالبان را آفریدند و امروز همین پدیده آنها را شکست داده و سرافکنده نموده است.»
ایده خروج قبل از موعد، اولین بار توسط فرانسوا اولاند رئیس جمهور فعلی فرانسه در طول کارزار انتخابات ریاست جمهوری این کشور مطرح شد. وی موعد خروج نیروهای اشغالگر نظامی فرانسه از افغانستان را پایان سال ۲۰۱۲ میلادی اعلام نمود. رقیب انتخاباتی وی نیکولا سارکوزی این اقدام را «ضربه ای حیثیتی برای ارتش فرانسه» توصیف کرد.

واقعیت این است که امپریالیسم امریکا بخاطر منافع ویژه اش، متحدین خود را با خود در هر گونه ماجراجویی همراه می نماید. آنها هر بار، خلاف آن چیزی را که اعلام می دارند، انجام می دهند. ژان فلوری Jean Fleury مشاور نظامی فرانسوا میتران، رئیس جمهور اسبق فرانسه در این خصوص توضیح می دهد:«... نیروهای نظامی ما، به جز چند مورد، در عملیات جنگی شرکت نداشتند. برای پایان دادن به جنگ، راه حل های بسیار و متعددی موجود بود. اما امریکائیان، تمام راه حل های منتهی به آتش بس و صلح را در عمل به شکست کشاندند. آنها روزی به روی اجساد چریک های وابسته به طالبان ادرار کردند، روز دیگر نسخه های قران (کتاب مقدس مسلمانان) را سوزانده و سپس خاکستر آن را در اطراف پایگاههایشان پراکنده ساختند، روزی جنگنده های امریکایی مراسم عروسی روستائیان بی دفاع افغان را هدف آتش خود قرار داده و نزدیک به یکصد تن روستایی را به قتل رساندند و ... ما امروز ناچاریم نیروهای نظامی خود را از افغانستان خارج نمائیم ... امریکائیان خود بهتر از هر کسی به این حقیقت پی برده اند. آنها چند صباحی است که تاکتیک جنگی خود را تغییر داده اند. امریکائیان امروزه کمتر نیروهای خود را مستقیما وارد صحنه جنگ می نمایند. مانند جنگ اخیر در لیبی و جنگ فعلی سوریه، امریکائیان از طریق نیروهای واسطه سیاست جنگی خود را فعالانه به پیش می برند...»



بنابه گزارش منابع رسمی وابسته به وزارت دفاع امریکا، هم اکنون بسیاری از سربازان این کشور از بیماریهای شدید روانی ناشی از جنگ رنج می برند. میزان خودکشی و خودزنی در بین نظامیان امریکایی شرکت کننده در جنگ های اشغالگرانه عراق و افغانستان بیش از پیش در حال افزایش است. امروزه ارتش امریکا بجای اعزام جوانان کاندید برای شرکت در جنگ افغانستان، به ثبت نام کاندیداهای زندانی دارای سوء پیشینه سنگین قضایی مبادرت می ورزد.

در این بین تعداد فراریان از خدمت در بین نظامیان افغان از رقم ۳۰ درصد تجاوز می کند. بسیاری از این نظامیان بعد از گذراندن دوره های آموزشی تحت نظارت نیروهای ناتو، با ترک صفوف ارتش جدید التاسیس افغان، مستقیما به نیروهای مخالف غرب می پیوندند.
علائم شکست نظامی ـ سیاسی لشکرکشی کشورهای غربی به افغانستان بسیار است. به همین خاطر است که نیروهای اشغالگر غربی با مشاهده این علائم و هم چنین وعده های داده شده عمل نکرده، در تلاش اند تا هر چه زودتر خاک افغانستان را ترک نمایند. بی تفاوتی نیروهای طالبان به «طرح های صلح» پیشنهادی غربیان و تأکید آنها بر خروج مرحله ای اشغالگران برای آغاز اولین دور گفتگوها را نیز باید در چارچوب همین شکست ها و بن بست فعلی ارزیابی و بررسی نمود. از دیگر علائم شکست غربیان در افغانستان، حمله نظامیان و مأموران پلیس افغان به «حامیان» خود (نیروهای نظامی اشغالگر خارجی) است. بر طبق آمار منتشره ناتو، بیش از ۱۵ درصد نظامیان خارجی کشته شده در افغانستان در طول سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ توسط نظامیان و مأموران پلیس افغان به هلاکت رسیده اند. فراموش نشود که کشورهای عضو ائتلاف نظامی بین المللی تاکنون مبلغ ۵۰ میلیارد دلار را برای آموزش نیروهای امنیتی و نظامی افغان صرف نموده اند. هزینه ای هنگفت با نتیجه ای بسیار ضعیف.


به طور یقین، بخشی از کشورهای عضو ائتلاف نظامی بین المللی، قبل از موعد خاک افغانستان را ترک خواهند گفت. در این میان، امپریالیسم فرانسه بخش مهمی از نظامیان خود را از افغانستان خارج ساخته و قرار است باقی مانده نیروهای خود را تا پایان سال جاری میلادی به خارج از مرزهای افغانستان منتقل نماید. امپریالیسم امریکا و بریتانیا نیز چاره ای جز ترک این کشور ندارند. تاریخ خروج نهایی و قطعی آنها، در گرو اهمیت منافع استراتژیک شان در منطقه می باشد.


A.C.P- Postfach 12 02 06-60115 Frankfurt am Main-Germany

Fax: 00-49-221-170 490 21

Web Site: http://www.iranian-fedaii.de

E-Mail: organisation@iranian-fedaii.de

سایر مقالات:

باراک اوباما ارتجاع شیعه را به ارتجاع سنی ترجیح می دهد

عقب نشینی میرحسین موسوی و مطالبات جنبش اصیل مردم ایران

تشویق مردم به آرامش به نفع کدام طبقه است ؟

پرده دیگری از اعمال ددمنشانه آدم نمایان رژیم جمهوری اسلامی ایران - زجرنامه ی بهاره مقامی یکی از شقایق های له شده ی ایران ، قربانی تجاوز در زندان

جنگهای کوچک ـ قدرتهای بزرگ به قلم Patrick Cockburn

lموضع غرب در برابر رژیمی که قوانین بین المللی رابه سخره گرفته است

شیلی ۱۹۷۳ - ۱۱ سپتامبر دیگری

وضعیت فاجعه بار زندان کهریزک به قلم یکی از آزادشدگان این اردوگاه فاشیستی

چه کسانی حقایق را تحریف می کنند ؟

یادی از رفیق صفرخان (صفر قهرمانیان) به مسعود بهنود که علیرضا نوریزاده و ناصر مستشار هم بخوانند

پیرامون عناصر مرموز و طرز کار خبرچینهای رژیم جمهوری اسلامی ایران- درباره سایت مشکوک اعتراض و همکاری سربلند گرداننده این سایت با رژیم

ناگفته‭ ‬هایی‭ ‬در‭ ‬باره‭ ‬قتل‭ ‬شاپور‭ ‬بختیار‭ ‬در‭ ‬مصاحبه‭ ‬با‭ ‬سخنگوی‭ ‬سازمان‭ ‬چریکهای‭ ‬فدای‭ ‬خلق‭ ‬ایران‭ ‬حسین‭ ‬زهری (بهرام‭(

اکثریت‭: ‬چرچیلیسم‭ ‬یا‭ ‬رسیدن‭ ‬به‭ ‬قدرت‭ ‬به‭ ‬هر‭ ‬شکل- نامه به رفیق بهرام - حسین زهری و پاسخ رسیده‬

 چرا سربازان گمنام امام زمان رفیق بهرام - حسین زهری را هدف تبلیغات سوء خود قرار داده؟

چرا خائنین اکثریتی هر روز گستاخ تر می شوند؟ اظهارات رفیق حسین زهری در باره چاپخانه مخفی سازمان

وضعیت کنونی و جناح بندیهای درونی رژیم جمهوری اسلامی

خمینی چه گفت؟ خمینی چه کرد؟ (در باره دانشگاهها) قبل از به قدرت خزیدن بعد از به قدرت خزیدن

سایت «صدای مردم» متعلق به وزارت اطلاعات رژیم جمهوری اسلامی ایران است

نوار گفتگوی هدایت اشتری لرکی معاون ساوامادر فرانسه با حبیبیان معاون ساواما در تهران

اسناد تبهکاریهای سربازان گمنام امام زمان

به کوبا دست نخواهید یافت - به قلم فیدل کاسترو

ماهوشیاری خودرا از دست نخواهیم داد-درباره ایرج مصداقی تواب و همکار رژیم جمهوری اسلامی ایران


۱
حسین زهری