به جرأت می توان گفت رژیم جمهوری اسلامی ایران یکی از خشن ترین و عقب مانده ترین رژیمهایی است که تاریخ نظیر آنرا بخود دیده است.
این رژیم در عرصه سیاسی گوی استبدا د وخشونت را از سایر دیکتاتورها ربوده و در عرصه اجتماعی ضدیت با تمدن هزاران ساله ایرانیان و فرهنگ ستیزی را پیشه کرده است.
درحالیکه معروفترین خیابانهای تهران را به نام خالد اسلامبولی قاتل انورسادات و در منطقه ۶ تهران خیابانهایی را به نام عماد مغنیه و احمد قصیر تروریستهای لبنانی نامگذاری کرده اند، خانه پروین اعتصامی به مبل سازی تبدیل شده است. این رژیم از همان ابتدای روی کار آمدنش سیاست جایگزینی نام وفرهنگ اعراب را بجای تمدن ونام ایرانیان در دستور کار قرار داده بود.
نمونه ها فراوانند ودر سراسر ایران توده های مردم با این ترفند رژیم آشنا هستند. بطورمثال اکثرمراکز فرهنگی سابق که به نام فردوسی و اسامی شاهنامه بود با نام خمینی وسایر سردمداران رژیم عوض شده است . طی سالهای گذشته نامهای شاعران و اهل ادب را رفته رفته از خیابانهای تهران زدوده اند. برای نمونه در همان روزهای اول به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی ، درهنگامه ایکه هنوز جنگی درکار نبود و به حد وفور شهید درست نکرده بودند خیابان صائب تبریزی را در منطقه تهران نو به نام بلال حبشی تغییر دادند.
در همین رابطه گزارش زیر را به نقل از خبرگزاری ایسنا برگزیده ایم که خود گویای واقعیت است.
« انتقاد از وضعیت خانه‌های تاریخی
تبریک! خانه‌ی ´پروینª مبل‌سازی شد
سرویس : فرهنگي و هنري - ادبيات و نشر
یک تهران‌شناس گفت: برخی شاعران در وصف تبدیل گل‌فروشی محله‌شان به دفتر املاک و مستغلات شعر می‌سرایند، اما به نظر می‌رسد نمی‌دانند خانه‌ی پروین اعتصامی در تهران را به کارگاه مبل‌سازی تبدیل کرده‌اند؛ اقدامی که باید به خاطر آن به همه‌ی مسؤولان شهری تبریک گفت!
نصرالله حدادی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به این‌که ایران یک پروین اعتصامیِ شاعر بیش‌تر ندارد که آن هم 72 سال پیش فوت کرده است، ادامه داد: دست‌کم به دلیل وجود زن‌ها در کشور هم که شده، باید این خانه‌ی ارزشمند حفظ و به خانه‌ی ´فرهنگ و ادبª تبدیل شود.
او با بیان این‌که بالاترین قیمتی که برای این خانه می‌توان گذاشت، کم‌تر از دو میلیارد تومان است، افزود: این پول نباید برای شهرداری تهران که این همه بریز و بپاش دارد، هزینه‌ای باشد. این‌که بخشی از این خانه دفتر ایکوم ایران (کمیته‌ی ملی موزه‌های ایران)، بخشی مسکونی و بخشی کارگاه مبل‌سازی باشد، در شأن این بنای تاریخی نیست، آن را باید به یک خانه‌ی فرهنگ و ادب تبدیل کرد تا همه از ارزش واقعی آن مطلع باشند و به این خانه احترام بگذارند.
حدادی اضافه کرد: اکنون که ما به ادب و آداب گذشته‌های‌مان احترام نمی‌گذاریم و احترام بزرگ‌ترهای شعر و ادب را نگه نمی‌داریم، از مسؤولان آینده‌ی کشور هم نباید انتظار داشته باشیم که این بزرگان را در سالهای آینده به یاد آورند.
او در ادامه با اشاره به این‌که در ´موزه‌ی مقدمª عکسی تمام‌قد از قاتل مرحوم ´امیرکبیرª بر دیوار نصب است و به ریش همه‌ی دوستداران امیرکبیر و ایران‌دوستان می‌خندد، گفت: در شهری که قبر مرحوم ´میرزا جهانگیرخان صوراسرافیلª و ´ملک‌المتکلمینª کاملا از بین رفته و شهرداری نسبت به این‌گونه اتفاقات بی‌اعتناست، از نوه‌ی مرحوم مقدم نباید انتظاری جز این داشت که تصویر تمام‌قد جدش حاج‌علی‌خان فراش‌باشی (حاجب‌الدوله) که امیرکبیر را به قتل رسانده است، از دیوار بردارد.
حدادی همچنین گفت: در پاریس عمارتی را که می‌گویند ´ارنست همینگویª یک بار در آن‌جا قهوه خورده است، هنوز نگه داشته‌اند، آن وقت ما به راحتی قبر شهدای روزنامه‌نگار مشروطه، خانه‌ی پروین اعتصامی، شاعر بزرگ کشورمان، و دیگر خانه‌های تاریخی‌مان را تخریب می‌کنیم و هیچ‌کس هم صدایش درنمی‌آید.
به گزارش ایسنا، پروین اعتصامی بیست‌وپنجم اسفندماه سال 1285 هجری شمسی در تبریز متولد شد و در دوران کودکی با خانواده خود به تهران آمد. پدر پروین، یوسف اعتصامی آشتیانی (اعتصام‌الملک)، از رجال نامی و نویسندگان و مترجمان مشهور اواخر دوره قاجار و آشنا به علم و ادب و فرهنگ ایران و فرانسه بود. پروین زیر نظر پدر خود زبان فارسی و عربی را فراگرفت. اعتصام‌الملک، پروین را از همان دوران خردسالی و نوجوانی در جلسه‌های شعر و ادب فارسی شرکت می‌داد.
پروین زیر نظر پدرش بزرگ شد. به مدرسه آمریکایی‌ها رفت و در سال 1303 دوره تحصیلات خود را به پایان رساند. در همان مدرسه به تدریس و تعلیم پرداخت. در سال 1313 با پسرعموی پدرش ازدواج کرد و پس از چهار ماه با همسرش به کرمانشاه رفت. پروین در این ازدواج ناموفق بود و سه ماه پس از زندگی مشترک به خانه پدرش بازگشت و پس از آن مدتی کتابدار کتابخانه دانشسرای عالی شد.
پروین اعتصامی شانزدهم فروردین‌ماه 1320 به خاطر ابتلا به بیماری حصبه از دنیا رفت و در شهر قم در آرامگاه خانوادگی به خاک سپرده شد. خانه‌ی او در تهران، خیابان مصطفی خمینی، بعد از چهارراه سرچشمه، بن‌بست شهید کمیلی قرار دارد.
دیوان پروین اعتصامی شامل ۲۴۸ قطعه شعر است، که از آن میان ۶۵ قطعه به صورت مناظره است. شعرهای او بیش‌تر در قالب قطعه ادبی است که مضامین اجتماعی را با دید انتقادی به تصویر کشیده است. در میان شعرهای او تعداد زیادی شعر به صورت مناظره میان اشیا، حیوانات و گیاهان وجود دارد. درون‌مایه شعرهای او بیش‌تر غنیمت داشتن وقت و فرصت‌ها، نصیحت‌های اخلاقی، انتقاد از ظلم و ستم به مظلومان و ضعیفان و ناپایداری دنیاست.
در تقویم رسمی ایران، روز 25 اسفندماه، سال‌روز تولد پروین اعتصامی، به نام روز بزرگداشت این شاعر نامگذاری شده است.»
شعر زیر برگرفته ای از شعرهای طنز آمیز پروین اعتصامی بنام «دزد وقاضی» است که با وضعیت کنونی رژیم جمهوری اسلامی ایران و حوادث جاری همخوانی دارد.
