اوکراین : آغاز سرکوب عریان و گسترده علیه نیروهای چپ و مترقی

اوکراین : آغاز سرکوب عریان و گسترده علیه نیروهای چپ و مترقی

مصاحبه Sergueï Kiritchouk رهبر جنبش سوسیالیستی اوکراین BOROTBA با نشریه Svobodnaïa Pressa چاپ روسیه

در مطبوعات و رسانه های گروهی جهان غرب، از اوکراینی های مخالف دولت که در کنار مردم روس تبار ساکن شرق و جنوب شرق و فعالین بیشمار نیروهای چپ متعلق به تمام مناطق این کشور که علیه رژیم حاکم مبارزه می کنند، کمتر صحبت می شود. سوسیالیست های اوکراینی با سیاست انتصاب فرمانداران پرقدرت در استان های مختلف، مخالفت می ورزند. فرماندارانی که برای سرکوب نیروهای چپ و مترقی آستین بالا زده اند. در شهر اودسا، فعالین چپ در جنبش اعتراضی ضد «میدان» Maïdan بسیار فعال بودند و در آتش سوزی جنایتکارانه ۲ ماه مه در ساختمان سندیکاهای این شهر، چندین تن از آنان به خون تپیدند. در این مصاحبه، سرگئی سرگئی کیریتچوک، رهبر جنبش سوسیالیستی اوکراین به بررسی وضعیت فعلی جنبش چپ در این کشور می پردازد.

اسوبونیاپرس : در زمستان سال جاری، کانال های تلویزیونی جهان گزارش تظاهرات چندین هزار نفری در کیف را پخش نمودند. مشاهده هزاران تظاهرکننده معترض امیدوار کننده بود. چرا جنبش شما ـ Borotba ـ در این جنبش اعتراضی شرکت ننمود؟

سرگئی کیریتچوک : از همان ابتدا، ما هیچ شک و تردیدی در خصوص ماهیت سیاسی این جنبش نداشتیم. با وجودی که هزاران تن در کیف به خیابان ها آمدند، سازمان ما کاملا آگاه بود که همین توده های ـ چند صد هزار نفری (در مجموع) ـ می توانند زیر پرچم ارتجاع و افراطی گری نیز قرار گیرند. در آن ایام، ما به طور گسترده و سازماندهی شده، بخصوص به رفقای اروپایی، توضیح دادیم که نئونازی ها ستون فقرات این جنبش را تشکیل می دهند. در آن موقع بسیاری بر ما خرده گرفتند که حضور نئونازی ها در صفوف جنبش «میدان» چندان مهم نیست، از سوی دیگر، تعداد آنها چندان چشمگیر نبوده و اقلیت ناچیزی را در درون این جنبش تشکیل می دهند. اما نباید فراموش کرد که آنها اقلیت فعال و متشکلی هستند. اقلیتی که برنامه کاری و برنامه حداقل سیاسی خود را به مجموع این جنبش تحمیل کرده و می کند.

آن دسته از فعالین نیروهای چپ نیز که برای شرکت در این جنبش تلاش نمودند، بلافاصله و از همان ابتدا هدف حمله و مورد ضرب و شتم و توهین همین اقلیت نئونازی قرار گرفتند. وقتی اعضای سازمان تروتسکیستی «اپوزیسیون چپ» با خواسته های اجتماعی (نه سوسیالیستی، بلکه اجتماعی) به خیابان آمدند، بلافاصله مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. و دشنام و توهین هایی چون: طرفداران رژیم استبدادی، طرفداران اردوگاههای کار اجباری و ... نثارشان شد.
«میدان» به عنوان جنبش، هیچگاه خواسته های اجتماعی را مطرح ننمود. این جنبش هیچگاه شعار تقسیم عادلانه ثروت ملی به نفع طبقات و اقشار اجتماعی متوسط و فقیر را مطرح نساخته است.

نباید انکار کرد که بعضی از رفقای ما نیز تلاش نمودند در حرکت «میدان» شرکت نمایند. در این میان می توان به نمونه برادران لووین Levin اشاره نمود. در این راستا آنها در مجاورت میدان «میدان» ـ کوچه Krechtchatik ـ به پخش اطلاعیه های سندیکایی پرداخته و خواستار تقویت و سازماندهی طبقه کارگر شدند (بدون آن که پرچم سرخ بالا برند و تبلیغات سوسیالیستی نمایند). در پایان، آناتولی لووین با کمر شکسته و همراهان وی نیز با صورت و دست های سوخته به خاطر اسیدپاشی فاشیست ها، به خانه بازگشتند. این واقعه را طرح کردم تا برای خوانندگان روشن شود که ما از ابتدا به ماهیت و اهداف پشت پرده جنبش «میدان» آگاه بودیم.

اسوبونیاپرس : زبان مادری تو چیست؟ تو متولد کدام بخش اوکراین هستی؟ بخش شرقی و یا بخش غربی؟

سرگئی کیریتچوک: مرا مردم بسیاری می شناسند. من در غرب اوکراین بدنیا آمده ام. پدر و مادرم از ناحیه Volhynie می باشند و زبان مادری من اوکراینی است.من با قاطعیت تمام می توانم بگویم که بسیاری از شهروندان اوکراین متعلق به غرب این کشور، با مبارزات مردم جنوب شرق اعلام همبستگی کرده و از خواسته ها و مطالبات آنها دفاع می کنند. در غرب اوکراین نیز، بسیاری از مردم با رژیم کیف مخالفند. اما به خاطر حاکمیت جو سنگین و گسترده ترور و خفقان، مردم از ترس، جرأت ابراز نظر و عقیده نکرده و سکوت اختیار می کنند. اما همزمان، با اشتیاق و امید فراوان، اخبار و رویدادها و دستاوردهای مبارزاتی مردم در جنوب شرق این کشور را دنبال می کنند. در این میان نباید فراموش کرد که شهروندان اوکراینی زبان ساکن جنوب شرق نیز در جنبش اعتراضی این مناطق شرکت کرده و می کنند. بنابر این نباید نهضت توده ای کنونی در مناطق جنوب شرق را به یک جنبش قومی، فرهنگی و ملی محدود کرد.

اسوبونیاپرس : در مورد رئیس جمهور سابق، یانوکوویچ Ianoukovitch ، چه فکر می کنی؟ آیا او را به عنوان متحد خود ارزیابی می کنی؟

سرگئی کیریتچوک : همگان آگاهند که موضع ما در قبال یانوکوویچ بسیار منتقدانه بود و ما علیه دستگاه حکومتی وی مبارزه می کردیم. اما روشن است که چارچوب مبارزه ما علیه وی با اهداف و چارچوب جنبش «میدان» علیه وی بسیار بسیار متفاوت می باشد. ما خواهان چرخش سوسیالیستی در اوکراین بودیم و علیه رژیم وابسته به الیگارشی اژدها صفت که او را به قدرت رسانده بود، مبارزه می کردیم.
باید اشاره نمود که یانوکوویچ یک سیاستمدار طرفدار و دوستدار غرب بود. وی از ابتدا تلاش می کرد جایی در قلب جهان غرب برای خود دست و پا کند. تنها «اشتباه» وی از دیدگاه غرب، تقاضای تمدید مهلت ۶ ماهه برای امضاء تشکیل منطقه دادوستد آزاد با اتحادیه اروپا بود. مشخصا بعد از این تقاضا بود که جنبش اعتراضی موسوم به «میدان» شکل گرفته و آغاز گردید.

اسوبونیاپرس : مشکل شما با مقامات و مسئولان فعلی در کیف چیست؟ چرا بر سر نشستن دور یک میز و آغاز گفتگو و تبادل اندیشه و نظر با آنها تلاش نمی کنید؟

سرگئی کیریتچوک : باید اذعان کنم که حکومت خودخوانده به هیچ وجه حاضر به دیالوگ نیست. آنها منطقی جز توسل به زور و اسلحه ندارند. امروز جنبش مردم جنوب شرق کشور تاکتیک های «میدان» را مورد استفاده قرار می دهد (از A تا Z ). جنبش توده ای در جنوب شرق اوکراین در ابتدا با تظاهرات های کوچک آغاز گردید. سپس بر تعداد تظاهرکنندگان افزوده شد. به طوری که امروز به صورت تظاهرات گسترده توده ای در آمده است. مسئولان و مقامات کیف خواسته های توده مردم معترض را نشنیده گرفته و بهایی به آنها نداده و نمی دهند. در حالیکه این خواسته ها، خواسته هایی قابل درک و عملی بوده و می باشند. خواسته هایی چون حق خودمختاری گسترده، احترام به حقوق اجتماعی، احترام به زبان مادری و حقوق ملی و فرهنگی هر قوم. طبیعی است که مقامات خودخوانده کیف در مقابل این خواسته ها می بایست عوامل دست نشانده صادراتی ـ انتصابی خود را از این مناطق فرامی خواندند. اما این افراد به جای این کار، والیان ثروتمند وابسته به الیگارشی مالی را بر سر ایالت های مختلف مناطق جنوب شرقی منصوب نمودند. در مقابل این اقدام کیف، توده مردم برای نشان دادن مخالفت خود، با تقلید از تاکتیک های «میدان»، ساختمانهای دولتی را به اشغال خود درآوردند. و وقتی که مقامات کیف گردان های امنیتی ویژه سرکوب را به این منطقه اعزام کردند، جنبش اعتراضی مناطق جنوب شرق نیز در مقابل، زندگی مخفی روی آورده و اقدام به تشکیل و سازماندهی جنگ پارتیزانی نمود.
اسوبونیاپرس : به عقیده شما، اروپای دمکراتیک، جامعه مدنی و احزاب دمکراتیک چه عکس العمل و سیاستی را می باید در مقابل وقایع جاری در اوکراین اتخاذ نمایند؟

سرگئی کیریتچوک : من دو روز پیش در بوندستاک (مجلس آلمان) به نمایندگان این کشور توضیح دادم که آنها می باید دولت های خود را تحت فشار گذارند تا بدین ترتیب مقامات و مسئولان اجرایی، کیف را بر سر عقل و منطق آورند. باید به عملیات ترور و سرکوب خونین تحت عنوان «عملیات تروریستی» پایان داد. چرا که در عمل، آنها در حال شلیک به سوی شهروندان بی دفاع می باشند. واقعیت این است که همکاران و رفقای احزاب چپ در جهان غرب نمی توانند بر روی رسانه های گروهی و مراکز خبرپراکنی کشور خود فشار آورند. اما آنها حداقل می توانند با ارائه تحلیل های واقعی و مستقل در خصوص وقایع جاری اوکراین، شهروندان کشور خود را در جریان وقایع کنونی قرار داده و از مقامات کشور خود درخواست نمایند تا در چارچوب احترام و دفاع از حقوق انسانی و آزادی های بنیادین در اوکراین، وارد عمل شوند.

اسوبونیاپرس : اکثر رسانه های گروهی جهان غرب، جنبش اعتراضی در منطقه جنوب شرق اوکراین را جنبش تحت حمایت و تحت الامر روسیه معرفی می نمایند. آیا این توصیف با وقایع و واقعیت های جاری هم خوانی دارد؟

سرگئی کیریتچوک : این گونه تبلیغات زهرآگین و جانبدارانه به هیچ وجه نشانگر واقعیات جاری نمی باشند. مردم در اینجا، (در منطقه جنوب شرق اوکراین) بخاطر حقوق اجتماعی و اقتصادی بپاخاسته اند. نیروهای ضدالیگارشی و ضدسرمایه داری حضور فعال، متشکل و مهمی را در درون جنبش اعتراضی داشته و ایفاء می کنند. حضور کمی آنها نیز بسیار چشمگیر است. البته رسانه های گروهی کیف تمام فعالیت های اپوزیسیون و تمام اعتراضات توده ای را به فعالیت مأمورین پوتین در بین توده مردم نسبت می دهند. به عبارت بهتر، از نگاه رسانه های گروهی کیف، تمام مردم این منطقه عامل و جاسوس پوتین می باشند. اگر فردی، از مقامات و دست اندرکاران کیف انتقاد کند، بلافاصله مأمور پوتین نامیده می شود. تو هم اگر در تظاهرات اعتراضی برای حقوق اجتماعی ـ اقتصادی شرکت کنی، بلافاصله تو نیز مأمور پوتین خوانده خواهی شد. اگر یک سیاستمدار در پارلمان اروپا و یا در پارلمان کشورهای اروپایی به خود اجازه داده و چند جمله انتقادی بسیار بسیار کم رنگ علیه مسئولان فعلی کیف بر زبان آورد، او نیز جاسوس پوتین نامیده خواهد شد. افزون بر این، حتی وقتی نیروهای نئونازی سرقت مسلحانه انجام داده و یا مردم بی دفاع را مورد ضرب و شتم قرار می دهند، اعمال آنها نیز به عوامل و جاسوسان پوتین نسبت داده می شوند تا بدین ترتیب رپورتاژهای خبری و تصاویر منفی خود از جنبش مردمی را تکمیل کنند. خلاصه کلام، هر چیز منفی و مزاحم برای دولت جدید کیف، به «عوامل و جاسوسان پوتین» نسبت داده می شود. چرا که، از نگاه مقامات جدید کیف، همه چیز در اوکراین، در اروپا و حتی در جهان تحت کنترل مطلق پوتین قرار دارد.

اسوبونیاپرس : آیا جنبش توده ای منطقه جنوب شرق اوکراین، از حمایت مالی روسیه برخوردار است؟

سرگئی کیریتچوک : نه خیر. جنبش جنوب شرق اوکراین، در زمینه ابزار آلات، امکانات و کمک ها و حمایت های مالی و تکنیکی، با جنبش «میدان» قابل مقایسه نیست. اخیرا Victoria Nuland اظهار داشته است که ایالات متحده امریکا مبلغ ۵ میلیارد دلار برای استقرار دمکراسی در اوکراین خرج نموده است. اما در مناطق شرق اوکراین، روشن است که جنبش اعتراضی از این گونه حمایت های مالی برخوردار نیست. به طور مشخص، در شهرهایی مانند خارکف و اودسا که ما در آنجا فعال بودیم، من هیچگاه دریافت کمک مالی از سوی روسیه و یا دستگاه حکومتی پوتین را مشاهده نکردم.

اسوبونیاپرس : اغلب از شما به عنوان جدایی طلب و یا «فعالین طرفدار روسیه» نام برده می شود. نظر شما در مورد ضمیمه شدن و پیوستن احتمالی مناطق جنوب شرق اوکراین به روسیه چیست؟

سرگئی کیریتچوک : جنبش Borotba همیشه از اندیشه تمامیت ارضی اوکراین دفاع نموده است. اما در این میان باید خاطر نشان سازم: تمامیت ارضی در چارچوب احترام به حقوق اساسی و بنیادین مردم مناطق جنوب شرق. ما در برنامه سیاسی خود، از خودمختاری بودجه ای، اجتماعی و فرهنگی دفاع می کنیم. اما متأسفانه مقامات و مسئولان حاضر در کیف تمام تلاش خود را بر روی تجزیه کشور متمرکز نموده اند. آنها به طور مدام تصمیم های عجولانه، نسنجیده و مفتضحانه ای می گیرند و هر فرد مخالف این تصمیم ها را به تجزیه گرایی متهم می سازند. برای ما، تجزیه گر واقعی دولت فعلی کیف می باشد. تجزیه گرانی که جنگ واقعی را علیه مردم براه انداخته اند.
هم اکنون، دولت کیف با ایده فدرالیسم مخالفت می ورزد. اما همزمان، وابستگان به الیگارشی، اقدام به ایجاد ارتش های خصوصی می نمایند. آنها در عمل پا جای پای فئودال های سابق می گذارند. دوره ای که هر ارباب، رعیت و نیروی مسلح خود را داشت. هم اکنون، آنها در حال تشکیل و سازماندهی نیروهای مسلح خصوصی با منابع مالی غیرمشخص و مبهم و فارغ از هر گونه کنترل شهروندان هستند. به عبارت بهتر، آنها با طرد اندیشه فدرالیسم، عملا در حال فئودالیزه کردن جامعه می باشند.
اگر روسیه امروزی، توسط طبقه سرمایه دار اداره نمی شد، اگر رفرم های کنونی در روسیه در راستای بهروزی و تضمین زندگی حداقل برای اکثریت توده مردم و کارگران به پیش برده می شد، قطعا در چنین شرایطی، مردم بسیاری در اوکراین خواهان نزدیکی و اتحاد گسترده و تنگاتنگ با روسیه می شدند. هر چند که امروزه بسیاری از شهروندان اوکراین با امید بسیار و نوعی نوستالژی به رژیم سابق (اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی) می نگرند. دقیق تر بگویم، در اینجا سخن از «تمایلات دوستانه به نفع روسیه» نیست. سخن، برخورداری از حداقل حقوق معیشتی، ثبات اقتصادی ـ اجتماعی و صلح و امنیت در مناطق جنوب شرق اوکراین می باشد.

اسوبونیاپرس : تو و رفقایت در مورد رئیس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین چه فکر می کنید؟ آیا او را به عنوان یک متحد ارزیابی می کنید؟ نظر شما در مورد اپوزیسیون روسیه چیست؟

سرگئی کیریتچوک : ما همیشه در جبهه مخالفان پوتین قرار داشتیم. شما بخوبی می دانید که ما روابط بسیار نزدیک و تنگاتنگی با سازمان اتحاد چپ روسیه داریم. سازمانی که جزو مخالفان سرسخت رژیم می باشد. ما همیشه از رفقای روس که قربانی سیاست سرکوب رژیم این کشور قرار می گرفتند، حمایت و پشتیبانی نموده ایم. ما بارها در مقابل ساختمان سفارت روسیه در اعتراض به شرایط سرکوب در آن کشور اجتماع کرده و حرکت های بسیاری را در حمایت از رفقای روس سازماندهی نموده ایم. ما از زندانیان پرونده Bolotnaïa پشتیبانی کرده و به مخفی شدن فعالین سیاسی روسیه در اوکراین کمک نموده ایم. امروزه هیچکس نمی تواند ما را متحد پوتین معرفی نماید.

اسوبونیاپرس : ماهیت واقعی جنبش توده ای ـ اعتراضی مردم مناطق جنوب شرق اوکراین چیست؟ وجه شباهت و تمایز آن با جنبش «میدان» چیست؟

سرگئی کیریتچوک : امروزه حرکت های قدرتمند و گسترده توده ای در اوکراین به گذشته تعلق دارند. دولت جدید این کشور چنان جو ترور، ترس و خفقانی را حاکم نموده است که بسیاری جرأت به خیابان آمدن برای ابراز مخالفت و طرح خواسته هایشان را ندارند. این جنبش توده ای ـ زمانی که در جریان بود ـ متشکل بود از :
۱) شهروندانی که خواهان همکاری، اتحاد و نزدیکی حداکثر با روسیه بودند
۲) جنبش ضدسرمایه داری ـ ضد الیگارشی
مردمی که در آن دوره بپاخاسته و به خیابانها آمده بودند، از رژیم حاکم خواهان انجام یکسری رفرم در راستای منافع توده ها و بهبود وضعیت اقتصادی ـ اجتماعی بودند. رژیمی که به هیچ وجه حاضر به انجام چنین اصلاحاتی نبود.
در این میان بد نیست اشاره نمایم که در میان توده مردم طرفدار همکاری و نزدیکی با روسیه، اقشار و نیروهای اجتماعی ـ سیاسی مختلفی دیده می شد. بخشی از آنان بر اتحاد فرهنگی ما با مردم روسیه پافشاری می کردند. بخش دیگر، دیدگاه بسیار پراگماتیکی داشتند. این بخش متشکل از کارگران جوان، مهندسین و ... بود. بخشی که خواهان کار و استخدام در کارخانجات و موسسات فنی پیشرفته، که هم اکنون بیشتر در روسیه متمرکز می باشند، بودند. اقشاری که برای پیدا کردن کار و تأمین حداقل معاش زندگی ناچارند، هزاران هزار کیلومتر دورتر از سرزمین آبا و اجدادی زندگی کنند.

اسوبونیاپرس : در اوایل ماه جاری، مردم جهان با اندوه تمام شاهد تراژدی اودسا بودند ... ؟

سرگئی کیریتچوک : به عقیده من، قتل عام اودسا می باید در سر لوحه محور گفتگوها و تصمیم گیری های اتحادیه اروپا و نهادهای بین المللی قرار گیرد. تراژدی اودسا، نمونه بارز وضعیت حاکم در اوکراین می باشد. در این خصوص بسیاری از سیاستمداران اروپایی به تکرار این جمله بسنده می کنند: «تراژدی اودسا، مسئله بسیار پیچیده و ناروشنی است.» این جمله، جواب احسن و واقع بینانه به وضعیت حاکم در اوکراین نمی باشد. همینطور، گفتن این جمله: «هر کدام از طرفین درگیر، در این خصوص مقصرند»، نیز به هیچ وجه مسئولانه نمی باشد.
در ابتدا باید بگویم که نیروهای حاضر در روز واقعه، تنها نیروهای دو طرف درگیر نبودند. در میدان محل حادثه، نئونازی ها، طرفداران تیم فوتبال، توده مردم معترض و مخالف رژیم کیف و همینطور نیروهای پلیس تحت امر دولت کیف، حضور داشتند. به عبارت بهتر، حداقل سه نیروی فعال شرکت کننده در حوادث و درگیری های فعلی در اوکراین.
در روز ۲ مه، به مرور طرفداران فوتبال و واحدهای سازماندهی شده «دفاع از خود» وابسته به جنبش «میدان» وارد شهر اودسا شدند. هدف آنان از سفر به اودسا، سازماندهی و برگزاری «راهپیمایی برای اتحاد اوکراین» بود. باید اضافه کنم که در شهرهای مختلف، این گونه راه پیمایی ها با درگیری های خونین همراه بود. در اینجا باید از مقامات کیف یک سئوال جدی کرد: چرا در شرایطی که کشور در آستانه درغلطیدن به جنگ داخلی می باشد، اجازه برگزاری چنین راه پیمایی برای ملی گرایان (ناسیونالیست ها) را صادر می نماید؟
برای راه پیمایی اودسا، نزدیک به دو هزار نفر از شهرهای مختلف اوکراین جمع آوری و به اودسا آورده شدند. ناگفته نماند که بعضی از آنان مسلح بودند. سئوال دیگر از مقامات کیف: چرا با حضور افراد مسلح بیشمار در شهر موافقت نمودند؟

راه پیمایی مخالفان رژیم کیف، بلافاصله بعد از آغاز مورد حمله افراد ناشناس ماسک دار که به بازوی خود روبان قرمز رنگ بسته و از حمایت نیروهای پلیس تحت الامر دولت کیف برخوردار بودند، قرار گرفت. سئوال دیگر: چه نهادی، رهبری نیروهای پلیس را برعهده دارد؟ مسلما فعالین مخالف دولت نمی توانند هدایت این نیروها را در دست داشته باشند؟
در اردوی اپوزیسیون، در بلوار Koulikovo افراد سالمند، زنان و تظاهرکنندگان پاسیفیست غیرمسلح دیده می شدند. با آغاز حرکات تحریک آمیز و درگیری ها، بخش مهمی از این افراد به ساختمان «خانه سندیکاها» پناه بردند. نئونازی ها این ساختمان را دچار حریق ساختند. بسیاری از افراد حاضر در ساختمان «خانه سندیکاها» زنده زنده در میان شعله های آتش سوختند. بخش مهمی نیز در تلاش برای فرار از شعله های آتش، با پریدن از پنجره های ساختمان، جان خود را نجات دادند. اما متأسفانه، بخشی از همین مردم غیرمسلح نیز که بعد از بیرون پریدن از پنجره های ساختمان هنوز زنده مانده بودند، بدنبال ضربات باتوم، پنجه بوکس و ... توسط نیروهای نئونازی به شهادت رسیدند.

در وقایع خانه سندیکاها، یکی از رفقای ما Andri Brajevsky به شهادت رسید. وی از طبقه دوم ساختمان به بیرون پرید. اما متأسفانه در بیرون ساختمان بدست نیروهای فاشیست افتاد. آنها رفیق ما را با ضربات باتوم به قتل رساندند. همان موقع مادر وی در بیرون ساختمان بود. او شاهد بیرون پریدن فرد دیگر و هجوم فاشیست ها بسوی وی بود. نامبرده برای جلوگیری از ضرب و شتم وی توسط نئونازی ها، خود را به روی قربانی انداخته و بدین ترتیب جان وی را از مرگ حتمی نجات داد. غافل از آن که در همین موقع نورچشمی وی در سوی دیگر ساختمان بدنبال ضربات باتوم و پنجه بوکس در حال بخون تپیدن بود.
در این میان نباید تنها به اظهار وقوع یک «تراژدی» بسنده کرد. تراژدی آتش سوزی در خانه سندیکاها در شهر اودسا یک قتل عام، یک جنایت از قبل برنامه ریزی شده، به نحو احسن سازماندهی و تدارک دیده، در مرکز شهر یکی از مهمترین شهرهای اوکراین بود.

اسوبونیاپرس : در روز ۷ مه، در شهر مسکو، رئیس جمهور سوئیس و ولادیمیر پوتین با هم دیدار کرده و در پایان طرح جدید برای دستیابی به صلح در اوکراین را به امضاء رساندند. آیا این طرح جدید قابل اجراء بوده و یا به عبارت بهتر، آینده ای دارد یا نه؟

سرگئی کیریتچوک : قبل از این طرح صلح، توافقات ژنو، با محتوای مشابه به امضاء رسیده بود. اما از ابتدا، روشن بود که مقامات کیف به هیچ وجه قصد احترام و اجرای آن را نداشتند. البته باید اضافه نمود که حتی اگر قصد اجراء آن را داشتند، نیرو و توان لازم برای اجراء آن را نداشتند. در اینجا بد نیست اشاره کنم، وقتی که صحبت از خلع سلاح تمام باندهای نئونازی می شود، نباید فراموش کرد که دولت کیف هیچ گونه کنترلی بر روی اکثر این گروهها ندارد و از سوی دیگر نیروهای مسلح و امنیتی لازم و وفادار برای انجام چنین مأموریتی را نیز در اختیار ندارد. به عبارت بهتر، دولت کیف خود، گروگان همین باندهاست و هیچ قدرت و توان مانوری در مقابل آنها ندارد.

اسوبونیاپرس : در مورد انتخابات ریاست جمهوری ۲۵ مه چه فکر می کنی؟

سرگئی کیریتچوک : ما این انتخابات و نتایج آن را به هیچ وجه به رسمیت نمی شناسیم. چرا که توسط دولت خودخوانده ای که حقوق و آزادی های دمکراتیک و روند برگزاری دمکراتیک انتخابات را زیر پا گذارد، برگزار گردید. مسئولان همین دولت خودخوانده، یکسری تغییراتی را در قوانین حاکم بر انتخابات و روند برگزاری آن انجام دادند. به موجب همین تغییرات، اگر انتخابات فقط در یک حوزه انتخاباتی و تنها یک صندوق رأی در تمام خاک اوکراین وجود داشته باشد، روند و نتایج همه پرسی مذکور قانونی و مورد احترام خواهد بود. آیا می توان چنین انتخاباتی را انتخابات دمکراتیک و مشروع خواند؟ ما از همان ابتدا، این انتخابات را یک خیمه شب بازی انتخاباتی خوانده و بدفعات از کاندیداها درخواست نمودیم تا از شرکت در چنین نمایش انتخاباتی خودداری نمایند. متأسفانه حزب کمونیست اوکراین معتقد است که باید در این انتخابات شرکت نمود و کاندیدایی را نیز در این خصوص معرفی نموده اند. خلاصه کلام، ما به هیچ وجه در چنین مضحکه ای شرکت نمی کنیم.

اسوبونیاپرس : در مورد رفراندوم در دونتس و لوگانسک چه فکر می کنی؟

سرگئی کیریتچوک : در آغاز، ما با شک و تردید و انتقاد فراوان به این مسئله می نگریستیم. ما معتقد بودیم که قبل از سازماندهی و تدارک رفراندوم، می بایست منتظر نوعی ثبات در جامعه بود. اما در شرایط فعلی و به دنبال افزایش روز افزون و لجام گسیخته جو خشونت و ترور، ما نیات و اهداف سازماندهندگان و شرکت کنندگان در این رفراندوم را بهتر از گذشته می فهمیم. اعلام موجودیت جمهوری مستقل در دونتس، حاصل فعالیت و نقشه از قبل تدارک دیده شده پوتین نمی باشد. بلکه به طور مشخص نتیجه مستقیم سیاست نابخردانه و فاشیستی دولت کیف می باشد.

اسوبونیاپرس : شما به عنوان رهبر جنبش سوسیالیستی اوکراین در مبارزات اخیر سیاسی تان، مرتکب چه اشتباهاتی شده اید؟

سرگئی کیریتچوک : جنبش ما همیشه در راستای سیاست بسیج گسترده طبقه کارگر و جوانان تلاش نموده است، فکر می کرد که برای چند سال آتی، دمکراسی نیم بندی در جامعه اوکراین حاکم خواهد بود. دمکراسی که در سایه آن، شرایط برای سازماندهی اجتماعات مسالمت آمیز و آزادی مطبوعات و تبلیغات فراهم خواهد بود. متأسفانه، این وعده و ارزیابی سیاسی ما از شرایط حاکم اشتباه از آب درآمد. ما تدارک لازم و آمادگی کافی برای رویارویی با سیاست ترور و خفقان مستقیم را نداشتیم. و بدنبال همین ارزیابی غلط از شرایط بود که با غلبه جو سرکوب و خفقان، ما بدون اسلحه، آموزش نظامی و مهمات نظامی می بایست به میدان می آمدیم. روشن بگویم، به خاطر همین ارزیابی غلط، در عمل، سازمان ما در تمام مناطق اوکراین در مقابل مهاجمین و فاشیست ها عقب نشینی کرده و به عبارت بهتر شکست خورده است.

طی روزهای اخیر، سرکوب عریان و گسترده ای علیه تمام نیروهای چپ و مترقی آغاز شده است. ستاد ما در شهر خارکف مورد حمله افراد ناشناس سیاهپوش مسلح قرار گرفته و تمام امکانات و ابزار و آلات ما از قبیل پروژکتور، کامپیوتر، آمپلی فایر و ... به غارت برده شدند. هم اکنون، فعالیتهای تبلغ و ترویج ما در این شهر کاملا بلوکه شده است. در شهر اودسا، ما از طریق فعالین و دوستداران Borotba در جریان طرح دستگیری مسئول محلی تشکیلات مان Alekseï Albon قرار گرفته و وی ناچار شد شهر را ترک نماید. اخیرا در شهر کیف، آپارتمان Andreï Mantchouk ، سرشناس ترین و مهمترین خبرنگار چپ در اوکراین، مورد حمله و بازرسی افراد مسلح قرار گرفته است. امروزه، در مجموع ما همگی تحت پیگرد بوده و مجبوریم زندگی مخفی اختیار کنیم. بخشی از رفقای ما ناچار شده اند به طور موقت کشور را ترک نمایند. و به آن دسته از رفقایی که در اوکراین بسر می برند، توصیه نموده ایم زندگی مخفی اختیار کرده و از هر گونه فعالیت علنی خودداری و به فعالیت مخفی و زیر زمینی روی آورند.

من هم اکنون در آتن بسر می برم. اخیرا در این شهر در کنفرانس «کابوس فاشیسم در اروپا» شرکت نمودم. من فکر نمی کردم که ناچار شده و اوکراین را برای مدت زمان طولانی ترک گویم. اما روز ۹ مه، وقتی که هواپیمای حامل من در فرودگاه برلن بر زمین نشست ـ من برای شرکت در کنفرانسی در آلمان، از اوکراین خارج شده بودم ـ رفقا اطلاع دادند که نام من در لیست افرادی که می بایست در اسرع وقت دستگیر شوند، قرار دارد. بدین ترتیب تصمیم گرفتم تا برای مدت زمانی در اینجا بسر برم.

نازی ها از مدتها قبل لیست «دشمنان ملت اوکراین» را تهیه و خود را برای سرکوب تمام افرادی که در این لیست قرار دارند، آماده می کنند. در لیست مذکور، نام تمام فعالینBorotba و حتی دوستداران نه چندان فعال نیز قرار دارد. در این لیست همچنین نام صدها و صدها فرد دیگری که هیچ ربطی به تشکیلات ما ندارند نیز به اشتباه گنجانده شده است ... افزون بر این، امروزه دایره امنیت داخلی کشور نیز در حال تدارک لیست فعالین و دوستداران سازمانها و نهادهای سیاسی چپ و مترقی می باشد. بدون شک، در طی ماههای آتی، اوکراین شاهد جو ترور و خفقان لجام گسیخته و یکه تازی بیش از پیش باندهای سیاه فاشیستی مرتبط با جریانات دست راستی افراطی خواهد بود. متأسفانه، در کوتاه مدت و در شرایط فعلی، راه و انتخاب دیگری در برابر اوکراین وجود ندارد.